Optimale belastingprogressie in arbeidsmarkten met vakbonden; wat zijn de bepalende factoren?

Op arbeidsmarkten met collectieve loononderhandelingen genereert de progressiviteit van de loonbelasting een trade-off. Enerzijds gaan bij een hogere progressiviteit de lonen en de werkloosheid omlaag, anderzijds wordt de individuele arbeidsaanbodbeslissing over het optimale aantal uren verstoord. Als gevolg van deze trade-off kan een optimaal niveau van belastingsprogressie worden bepaald.

In het paper wordt voor dit doel een algemeen evenwichtsmodel gebruikt dat door de volgende eigenschappen gekenmerkt wordt: onvolledige concurrentie op de goederenmarkten, collectieve loononderhandelingen en een arbeidsaanbodmodule die met empirisch plausibele waarden van arbeidsaanbodelasticiteiten is gekalibreerd. Voor de calibratie worden bovendien macro-economische en institutionele parameters van het OESO-gemiddelde en individuele OESO-landen gebruikt. In de meeste gevallen ligt de berekende optimale progressiviteit lager dan de daadwerkelijke. De opsplitsing in partiële effecten toont dat in landen met een hoge werkloosheidsvoet of een hoog algemeen belastingsniveau het optimale belastingsstelsel progressiever is.