Search results

Een invoering van een vlakke CO2-heffing voor de Nederlandse industrie van 200 euro per ton CO2 leidt naar verwachting tot een productieverlies van maximaal vijf procent. Deze bevinding volgt uit modelanalyses naar de economische effecten van vlakke heffingen met een substantieel tarief van 100 of 200 euro per ton CO2 boven op het Europese emissiehandelssysteem (EU ETS). →

Do energy labels contain extra information that buyers cannot observe themselves? Which labeling scheme is more effective: a voluntary or a mandatory one? In this paper we examine the information value of voluntary and mandatory energy labels using administrative data on all transactions in the Dutch residential housing market. →

Een belasting op industriële luchtvervuiling (zoals fijnstof) kan ervoor zorgen dat de vervuilende uitstoot grotendeels verdwijnt en is praktisch uitvoerbaar. →

Een belasting op luchtverontreiniging in de Nederlandse industrie zorgt ervoor dat de emissies hiervan op korte termijn sterk afnemen. Dit volgt uit analyses met de Rekentool Beprijzing Luchtverontreiniging. Deze rekentool berekent het effect van een belasting op de belangrijkste luchtverontreinigende stoffen in de Nederlandse industrie: stikstofoxiden, zwaveldioxide en fijnstof en vormt hiermee de onderbouwing van de CPB Policy Brief “Belasting op luchtvervuiling in de Nederlandse industrie”. →

Als we luchtvervuiling door de Nederlandse industrie willen beprijzen, is de beste optie een belasting ter hoogte van de maatschappelijke schade van de vervuiling, een zogeheten Pigouviaanse belasting. →

Verschillende beleidsinstrumenten kunnen barrières op de secundaire markt voor textiel tegengaan. Inzet van secundaire grondstoffen, zoals gerecyclede textielvezels, is goed voor het milieu. De productiekosten van textiel gemaakt van textielafval zijn hoog ten opzichte van textiel uit primaire grondstoffen en textielafval raakt steeds meer vervuild. Zorgvuldig vormgegeven uitgebreide producentenverantwoordelijkheid, regulering en betere informatievoorziening aan consumenten kunnen die barrières aanpakken. →

De secundaire markt voor oud papier en karton (OPK) is volwassen en werkt, behoudens enkele aandachtspunten, relatief goed. De toename van de vervuiling van OPK verdient aandacht, omdat deze bij een nog verdere toename de toepassingsmogelijkheden en daarmee ook de te behalen milieuwinst beperkt. Betere informatievoorziening voor consumenten kan bijdragen om de vervuiling tegen te gaan. →

Met recycling van kunststof zijn milieuwinsten te behalen ten opzichte van het gebruik van primaire kunststof. Het gaat dan met name om vermindering van CO2-uitstoot en andere emissies. Een grove inschatting van de potentiële milieuwinst van kunststofrecycling bedraagt, afhankelijk van de CO2-prijs, tussen circa 11 en 42 cent per kg: ongeveer 10 tot 40% van de prijs van ‘fossiele’ kunststof. Recycling van kunststof kan in potentie de milieuschade door emissies grofweg halveren. →

Er is meer milieuwinst mogelijk uit recycling, bijvoorbeeld door een exportheffing of -verbod voor kunststofverpakkingsafval naar een aantal landen. Uitgebreidere producentenverantwoordelijkheid kan de recyclebaarheid van producten verbeteren. Dit blijkt uit de zojuist verschenen publicatie van het Centraal Planbureau (CPB) ‘Beleid voor meer milieuwinst met recycling’. →