Zoekresultaten

Dit achtergronddocument, behorende bij Kansrijk arbeidsmarktbeleid update sociale zekerheid, gaat over de uitkeringselasticiteiten arbeidsongeschiktheid. Het Nederlandse arbeidsongeschiktheidsstelsel is in de afgelopen decennia ingrijpend hervormd. Met de invoering van de Wet verbetering poortwachter zijn de toelatingseisen voor een arbeidsongeschiktheidsuitkering verscherpt: werkgevers en werknemers moeten aan re-integratieverplichtingen voldoen, als voorwaarde om na twee jaar een WIA-aanvraag te doen (tot 2004 was dit één jaar). Een werknemer moet twee jaar in de ziektewet zitten voordat hij een arbeidsongeschiktheidsuitkering kan aanvragen. Bovendien is de werkgever verplicht om het loon van zieke werknemers door te betalen en betaalt hij een hogere premie als er meer werknemers uitstromen naar de WIA. Hierdoor is er een flinke prikkel om het ziekteverzuim van werknemers te beperken en daarmee ook de potentiële AO-instroom. Sindsdien is de instroom in de AO dan ook substantieel gedaald. →

In een aantal landen is het aandeel flexibele arbeidsrelaties relatief hoog en in andere landen neemt het aandeel toe. De Nederlandse situatie is uitzonderlijk omdat het aandeel tijdelijke arbeidscontracten én het aandeel zzp’ers harder groeien dan in veel andere Europese landen. →

Door de toename van het aantal zelfstandigen en de afname van de verzekeringsgraad onder deze zelfstandigen zijn steeds minder werkenden verzekerd tegen werkloosheid, ziekte en arbeidsongeschiktheid. →

Centrale vraag: “In hoeverre zijn zelfstandigen in staat om zelf inkomensschokken op te vangen?” →