Taken uitbesteed, maar dan? De gemeente als inkoper binnen het sociaal domein

Lees ook het bijbehorende persbericht. Download de presentatie als bijlage, onderaan deze webpagina.

Een sturingsinstrument dat de nodige aandacht krijgt, is de bekostigingsmethode, maar ook intergemeentelijke samenwerking bij de inkoop en aanbestedingsprocedures komen aan bod. Daarnaast wordt de sturende werking van keuzevrijheid voor de cliënt en van de optie tot contractverlening en past performance besproken. Ook de prikkels die uitgaan van de contractduur en flexibiliteitsclausules in contracten komen aan bod.
 
De notitie bespreekt ook hoe gemeenten de verschillende beleidsinstrumenten hebben toegepast bij de inkoop van Wmo-maatwerkvoorzieningen voor 2015 en daarna, waarbij gebruikt gemaakt is van door het Public Procurement Research Centre (PPRC) verzamelde gegevens. Hieruit blijkt dat zo’n 60 procent van alle gemeenten heeft vastgehouden aan een vaste vergoeding per uur geleverde zorg. Deze manier van bekostigen prikkelt zorgaanbieders echter niet om op kosten te besparen door met innovatieve behandelmethoden het zorgvolume te verlagen. Alternatieve bekostigingsmodellen geven een sterkere prikkel tot doelmatigheid, maar gaan wel gepaard met een risico op verlies van kwaliteit en op afwenteling van cliënten richting andere zorgaanbieders.

Deze notitie verschijnt in opdracht van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, het ministerie van Financiën en de Vereniging van Nederlandse Gemeenten die naar aanleiding van de recente decentralisaties aan het CPB hebben gevraagd om de rol van de gemeente als opdrachtgever binnen het sociaal domein te onderzoeken.